İçindekiler
Crohn hastalığının tanısında kullanılan Lennard-Jones kriterleri, hastalığı diğer inflamatuar bağırsak hastalıklarından, özellikle ülseratif kolitten ayırt etmek için geliştirilmiş klasik bir tanı yaklaşımıdır. İlk kez 1989 yılında Lennard-Jones tarafından tanımlanmıştır ve klinik, endoskopik, histolojik ve radyolojik bulguları temel alır.
Lennard-Jones Tanı Kriterleri (1989)
Crohn hastalığı tanısı için aşağıdaki kriterlerden en az iki tanesinin bulunması gerekir:
1. Segmental tutulum (atlamalı lezyonlar / skip lesions):
Hastalığın bağırsak boyunca düzensiz aralıklarla görülmesi. Etkilenen alanlar arasında sağlıklı doku alanlarının olması, Crohn’a özgüdür.
2. Transmural inflamasyon:
İltihabın bağırsak duvarının tüm katmanlarını tutması. Bu durum striktür (darlık), fistül ve perforasyon gibi komplikasyonlara yol açabilir.
3. Granülom varlığı (non-kazeifik):
Histolojik incelemede görülen, tüberkülozda görülenlerden farklı olarak kazeifikasyon içermeyen epiteloid hücreli granülomlar, Crohn için ayırt edicidir.
4. Radyolojik bulgular:
Özellikle baryum ince bağırsak grafisi gibi yöntemlerle saptanan segmental tutulum, fistül, striktür gibi Crohn’a özgü bulgular.
5. Perianal lezyonlar:
Anal fissür, fistül, apse gibi perianal komplikasyonlar Crohn hastalığında sık görülür ve tanıda önemli destekleyici unsurlardır.
Not:
Bu kriterler, özellikle klinik pratikte Crohn hastalığını ülseratif kolitten ayırt etmekte oldukça yardımcıdır. Günümüzde tanı daha ileri görüntüleme ve endoskopik yöntemlerle konulsa da, Lennard-Jones kriterleri hâlâ temel referanslardan biri olarak kabul edilmektedir.
